Bij het vertrek van jongeren van een joodse jeugdbeweging in Brussel, naar een zomerkamp, bemerkte de veiligheidsdienst een dame uit de buurt op, die foto’s nam van de bus, de bagage, de kinderen alsook van de politiedienst die ter plekke was.
Iemand van de veiligheidsdienst ging naar haar toe om haar te vragen geen foto’s meer te nemen.
Waarop zij antwoordde dat zij belastingen betaalde en het niet kon verdragen dat de politie gemonopoliseerd werd en haar tijd verloor aan het omkaderen van een vertrek van een groep jongeren en het beveiligen van een communautair gebouw waar zich de jaarlijkse activiteiten afspelen. Zij eindigde zeggende: « Je vois où sont les fonds » (« Ik zie waar het geld naartoe gaat »).
De politie kwam erbij en dan zei de dame nog : « un jour si je repasse et m’énerve à nouveau, je risque de mettre un pin à quelqu’un et j’espère que ce ne sera pas à la mauvaise personne » (« Op een dag als ik hier weer voorbij kom en zenuwachtig word dan zou ik wel eens een vuistslag aan iemand kunnen geven, en ik hoop dat het dan niet aan de verkeerde persoon zal zijn »).
Waarop de politie antwoordde dat wanneer zij die richting bleef volgen zij met hun te maken zou hebben en dat zij beter zou vertrekken. De dame is dan vertokken.